Kendimi bildim bileli bir şeyleri başarmayı severdim. Başka insanlar için kendini mutlu etmek; gezmek, evlenmek, anne o...
Küçükken, duygularımı rahatça ifade edemiyordum, içine kapanık biriydim. Ergenlikteyken bunalıma girdim, alkol ve uyuştu...
Bana 19 yaşında anksiyete ve depresyon teşhisi kondu, ancak kendimi bildim bileli her ikisinin de etkilerinden muzdaript...
Bu sitedeki hikayeleri okuyunca çok etkilendim. Ortak şeyler yaşayan ne kadar çok insan varmış. Dedim ki benimde yazmam lazım belki okuyan birilerine iyi gelir, belki yalnız hissetmezler.
Daha 16 yaşındayken geçirdiğim bir araba kazası sonucu başımdan yaralandım; bu kaza büyük bir epilepsi nöbetini tetikledi, bir gün komada kaldım. Sonrasında tamamen iyileştim ve bir daha nöbet geçirmedim.
Kendinizden başka hiç seveninizin olmadığı zamanlar? Sevgisizlikten boğulduğunuz anlar? Benim oldu.
