Anne olmanın kıymeti üzerine yüzlerce hikayeler, efsaneler hatta masallar yazılmıştır. Fakat biz, size anneliğin hiç görülmemiş, duyulmamış, konuşulmamış, anlatılmamış bir yanından söz edeceğiz.
Yapılan araştırmalar da doğum sonrası depresyonun görülme sıklığı, %25.3 olarak saptanmıştır. Toplumda, lohusa döneminde, henüz bebeği ile yeni tanışmış annenin, mutlu olması gerektiğine inanıldığı için, anne depresyon belirtilerini saklama eğilimindedir. Bu duygu durumu içerisinde bulunan çiçeği burnunda anne, kendine yönelttiği öfke ile beraber yoğun suçluluk hisseder. Ancak içinde bulunulan duygu ve düşünceler her anne için geçerli olabileceği gibi, utanılacak, suçluluk duyulacak veya gizlenecek bir durum değildir.
Yeni uyku düzenine hatta düzensizliğine adapte olmaya çalışan anne yemek yemek için bile vakit bulamayabilmektedir. Hayat düzeni tamamen değişen yeni anne bebek bakımında, yetersiz veya isteksiz olabilir.
Yeterince iyi bir anne olmadığını düşünen birey, kendinin olmamasının çocuğu için daha iyi olacağı düşüncesi ile intiharı tek seçenek olarak düşünülebilir. Bu süreçte, öncelikle bireyin kendisine, öz şefkat vermesi oldukça önemli bir adım olacaktır.
Bireyin, bir olay/durumda, üzüntü ve acı duyduğu zaman; kendisine, duygularını kabullenici, şefkatli ve nazik davranmasıdır.
Öncelikle; hissettiğiniz duygulara, anneliğinize, benliğinize şefkat duyun ve onlara nazik ve anlayışlı davranın. Sonrasında onları kabullenin. Duygularınıza, kendinize ve anneliğinize hak verin. Asla mükemmel olmak zorunda değilsiniz bunu unutmayın! Evet, kolay bir süreçten geçmiyorsunuz. Belki de bir günde bütün düzeniniz, hayatı yaşayış tarzınız, uykunuz, yeme içme düzeniniz, bedeniniz değişti ve bu süreç ile eş zamanlı olarak artık sizin bakım vermeniz gereken, henüz dünyayla yeni tanışmış, annesinin kokusuna ve ilgisine ihtiyaç duyan bir bebek ile yaşıyorsunuz. Kendinize, bedeninize, zihninize, düşüncelerinize, duygularınıza izin verin. Nazik olun ve en önemlisi ihtiyacı olan şefkati onlara verin.
Bu duygu durumunu hissetmek; sizi kötü, yetersiz, isteksiz bir anne yapmaz. Siz anne olduğunuz için değil, insan olduğunuz için bunları hissediyorsunuz. Bu duygu ve düşünceler anneliğiniz ile değil, insan olmanız ile alakalıdır.
PSİKOLOG KADER ŞAHİN