Çünkülerin hepsi sana ait, hepsi sende saklı, seninle anlamlı. Zira seninle değer bulacak bütün yaşamın, hüzünlerin, mutlulukların, sevinçlerin, korkuların, hayal kırıklıkların, kızgınlıkların, nefretin. Her ne varsa seninle bütünleşecek. Sen olduğun müddetçe bu duygular seninle değer bulacak. Hayatın bir anlamı olacak.
Sevmediklerin de olmalı hayatta. Yapmayı sevmediğin işler olmalı, gitmeyi sevmediğin yerler, vakit geçirmekten hoşlanmadığın insanlar, okumayı sevmediğin yazılar olmalı. Bazen nefret bile edebilirsin.
Sevdiğin şeylerden zamanla vazgeçebilirsin de. Artık eskisi gibi seni mutlu etmeyebilir bazı şeyler. Geçmişte tatlı bir anı olarak kalabilirler, önceden seni mutlu eden fakat artık eskisi kadar mutlu etmeyen her şeyi anı olarak bırakman gerekebilir. Vedalaşman gerekebilir bazı şeylerle. Bak gördün mü, vedalar bile seninle anlam kazandı. Yaşadığın her şey, deneyimlediğin her duygu seninle bir bütün olmuş.
Şimdiye kadar yaşadıkların, seni bu raddeye getiren hikaye her neyse; sana acı veren şeyler, hüzünlendiren, umutsuzluğa sürükleyen, çaresiz bırakan şey her neyse, o senin onlara atfettiğin duygu yüküyle var oldular.
Onlarla vedalaşmanın yolu kendini yok etmek değil, onları yok etmekten geçer. Artık devam edemediğini, tıkandığını, gücünün kalmadığını biliyorum lakin bir daha düşün. Seni sen yapan her şeyi, hayatını, umutlarını, umutsuzluklarını, acılarını, gözyaşlarını, hüzünlerini düşün.
Kendinle değil, acılarınla vedalaşman gerekiyor. Başka bir yolunu bulabilirsin. Bir daha düşün.
PSİKOLOG KADER ŞAHİN