Merhaba
Ben Turgut, 35 yaşındayım. Normalde acılarını paylaşmayı pek sevmeyen bir insan da olsam, terapistimin desteğiyle şu an sizinle acılarımı paylaşmak istiyorum. 8-9 yıl öncesine kadar bir madde bağımlısıydım. Tabii bu bağımlılık sadece tek başına bir problem olarak kalmadı. Beraberinde bana birçok problem getirdi ve hayatımdan birçok şey götürdü. En çok da yaşam isteğimi götürdü. Bağımlılığım arttıkça çaresizleştim, çaresizleştikçe ölmeyi istedim. Bağımlılık öyle bir şeydi ki, sanki ondan önce bir hayatım yoktu ve ben onunla var olmuştum. Sanki beni var eden ve yaşamamı sağlayan tek şey oydu. O zamanlar o illetten kurtulmam mümkün değil gibi geliyordu. Eğer ondan kurtulmam gerekiyorsa, bunun tek yolu ölümdü.
Aslında bütün bunları ben öyle sanıyordum. Ta ki tedavi olana dek… Çok uzun bir süre tedaviyi kabul etmedim, çünkü dediğim gibi benim için tek kurtuluş ölümdü. Fakat bu ölüme giden her adımımda sadece kendimi bitirmediğimi fark ettim. Benimle birlikte ailemde bitiyordu. Aksine onlar benim yaşamamı isterken benimle birlikte bitip tükeniyorlardı. Eşim, annem, babam, kardeşlerim… Bir gün artık eğer eşim tedaviyi kabul etmezsem, her şeyi bırakıp gideceğini söyledi. Yıllarca benimle bıkmadan mücadele eden, yaşama tutunmam için, tedaviyi kabul etmem için çırpınıp duran kadın, her şeyi bırakıp gitmek istemişti. Benim tedaviyi kabul ettiğim gün, o gün olmuştu ve ben o gün eşimin o sözünden sonra aslında yaşamdan o kadar da vazgeçmemiş olduğumu fark ettim.
Tedaviyle birlikte bağımlılıklarım azaldıkça, ben tekrardan var olmaya başladım; inançlarım, hayallerim, hedeflerim… Hâlâ daha tedaviye devam ediyorum, hatta eşimle çift terapisine bile başladık. Hayat hepimiz için gerçekten çok zor olabiliyor. Bağımlılıkla yaşamak çok zordu, tedavi süreci de çok zordu ama ben kendi zorumu seçtim. Bu iki zorluk arasındaki en büyük fark bağımlılık beni günden güne öldürürken, tedavi beni günden güne hayata bağladı. Hayat kimse için kolay değil. Başlarken de sürerken de. Zorluklar, inişler ve çıkışlar olacak. Önemli olan bütün bunlarla nasıl mücadele ettiğimiz. Erkek olunca yardım istemek, güçsüz olduğunu kabul etmek zor geliyor. Ama hepimiz insanız, aciziz. İnsan olmanın temelinde aciz olmak yatar. Yardım almaktan çekinmeyin.
