Selam,
22 yaşındayım ve bu site ile karşılaşınca bir yıl önceki yaşadığım karanlık günler aklıma geldi ve sonunda bu durumdan nasıl çıkabildiğimi anlatmak istedim. Ben 3 yıldır üniversite sınavına hazırlandım ama kaygımdan dolayı her seferinde başarısız oldum, ailem o kadar para sarfederken benim için işte dershaneler, özel öğretmenler özel okul derken yine başarısız olunca aileme karşı yetersiz ve iliklerime kadar başarısız hissettim. 3 kere girip üçünde de inanılmaz düşük puanlar alıyordum. Sınava hazırlanmak ve o anı beklemek ayrı bir stresti ve beni çok yoruyordu. Sınav vakti de gelince tüm yıl biriktirdiğim düşünceler o esnasında beni ele geçiriyordu kaygım ayyuka çıkıyordu sonunda sınava odaklanamıyordum. Açıklanınca da utanç hissi kaplıyordu beni ve hiç kimsenin notumu bilmesini istemiyordum. Çok yüksek kaygılar yaşadım, 3 yıl ailemin yüzüne bakamaz oldum. Sınavlar açıklanınca annemin kızmaları, babamın beni görmek istememesi kendimi beceriksiz ve hiçbir zaman başaramayacak gibi hissettiriyordu. Her zaman kıyaslanıyor gibi de hissediyordum en çok abimin başarısı ile . O benden çok daha başarılıydı ve ailem onun gibi benle gurur duymayacaktı. Geçen yıl sınav açıklanınca ve yine yerleşemeyeceğimi anlayınca dünya üstüme yıkıldı. Aklımda onca olumsuz düşünceler geçti ben ne yapacağım, seneye yine aynı şeyler yaşayacağım, tekrar yaşamak istemiyorum bunları diye düşünerek kafam ağırlaştı. Anneme babama nasıl açıklayacağım durumu diye evhamlanmaya başladım. Kendimi çıkılmaz bir kısır döngüde hissediyordum. O an gözüm karardı ve vazgeçmeyi düşündüm her şeyden.
Bundan sonraki kısım benim kurtuluş hikayem, intihardan dönünce hayatta tekrar yeni bir şansım olduğu için minnettarlık duydum. Hiçbir şeyin benden, benim ruhsal, fiziksel sağlığımdan daha önemli olmadığını öğrendim. Kendime değer vermeyi öğrenmeye başladım ve artık kendim hakkımda olumsuz düşünceler düşünmeyeceğimi ve kendime ilk olarak şefkatli davranmam gerektiğinin farkına vardım. Hayatım çok değişti, sınava verdiğim anlamda. Bu yıl tekrar sınava girdim, başarılı oldum ve yerleştim. Çünkü ona yüklediğim anlam azaldı ve terapiye giderek kaygımı kontrol etmeyi öğrendim. Burada vermek istediğim mesaj, hiçbir şey sizden önemli değil, sağlığınızı koruyun ve kendinizi önemseyin sonra her şey oluruna varacaktır.
